Komunikacja międzykulturowa w praktyce

ogólnouniwersyteckie

w sali
zdalnie

Zajęcia mają na celu zapoznanie uczestników warsztatów ze specyfiką komunikacji międzykulturowej oraz z różnicami kulturowymi w zakresie komunikacji (komunikacja niewerbalna i werbalna, różne style komunikacji, czyli m.in. wysoki vs niski kontekst, komunikacja bezpośrednia vs. pośrednia, komunikacja linearna vs. cyrkularna, itd.), a także innych wymiarów kulturowych istotnych z punktu widzenia komunikowania się i interakcji z osobami z innej kultury (m.in. proksemika i podejście do czasu, a także asertywność czy kulturowe reguły okazywania emocji).

Zajęcia mają na celu zapoznanie uczestników warsztatów ze specyfiką komunikacji międzykulturowej oraz z różnicami kulturowymi w zakresie komunikacji (komunikacja niewerbalna i werbalna, różne style komunikacji, czyli m.in. wysoki vs niski kontekst, komunikacja bezpośrednia vs. pośrednia, komunikacja linearna vs. cyrkularna, itd.), a także innych wymiarów kulturowych istotnych z punktu widzenia komunikowania się i interakcji z osobami z innej kultury (m.in. proksemika i podejście do czasu, a także asertywność czy kulturowe reguły okazywania emocji). W trakcie warsztatów studenci poznają główne wyzwania związane z komunikacją międzykulturową (bariera językowa oraz etnocentryzm) oraz efektywne strategie radzenia sobie z nimi. Zajęcia mają charakter praktyczny: studenci poznają własne preferencje w zakresu stylów komunikacji oraz swoje wyzwania w tym zakresie.

Boski, P. (2022). Konstrukcja i funkcje regulacyjne ja w kulturze. W: P. Boski (red.), Kulturowe 
 ramy zachowań społecznych. Warszawa: PWN. Wybrane rozdziały

Carnevale, P. J. i Leung, K. (2001). Cultural dimensions of negotiation. In: Blackwell handbook of 
 social psychology: Group processes, 482-496.

Hall, E. T. (1999). Taniec życia: inny wymiar czasu. Warszawa: Muza. 

Heine, S. J. (2016). Linguistic relativity. W: S. J. Heine (red.), Cultural psychology. Third edition (s. 
 382-400). Nowy Jork: W. W. Norton & Company.

Mai, X., Ge, Y., Tao, L., Tang, H., Liu, C., i in.. (2011) Eyes Are Windows to the Chinese Soul: 
 Evidence from the Detection of Real and Fake Smiles. PLOS ONE 6(5): 
 e19903.https://doi.org/10.1371/journal.pone.0019903.

Matsumoto, D. R. i Juang, L. (2007). Psychologia międzykulturowa. Gdańskie Wydawnictwo 
 Psychologiczne. Wybrane rozdziały

Matsumoto, D., Yoo, S. H., & Fontaine, J. (2008). Mapping expressive differences around the 
 world: The relationship between emotional display rules and individualism versus 
 collectivism. Journal of cross-cultural psychology, 39(1), 55-74.

Storti, C. (1999). Figuring Foreigners Out: A Practical Guide. Hodder & Stoughton. Kindle 
 Edition.

​​Szarota, P. (2006). Psychologia uśmiechu. Analiza kulturowa. Gdańsk: GWP

Wang, J. (2008). A Cross-cultural study of daily communication between Chinese and American-from the perspective of high context and low context. Asian Social Science, 4(10), 151-154.

Student_ka zna i rozumie w stopniu pogłębionym:

Model komunikacji interaktywnej oraz jego specyfikę w ujęciu międzykulturowym;

Różnice kulturowe w zakresie stylów komunikacji;

Zjawisko etnocentryzmu oraz jego alternatywę w formie wrażliwości kulturowej (kompetencji międzykulturowych);

Różnice kulturowe w zakresie proksemiki i podejścia do czasu oraz kulturowych reguł okazywania emocji;

Źródeł wariancji kulturowej w zakresie komunikacji.

Student_ka:

Rozpoznaje, opisuje, analizuje i interpretuje kulturowe style komunikacji człowieka, wykorzystując wiedzę z zakresu m.in. psychologii międzykulturowej;

Potrafi podać przykłady różnych stylów komunikacji;

Rozpoznaje własne preferencje w zakresie stylów komunikacji;

Potrafi analizować wyniki badań dotyczące różnic kulturowych w zakresie komunikacji oraz dyskutować na ich temat;

Umie pracować w grupie

Student_ka:

Jest świadomy_a , że różnice kulturowe dotyczą komunikacji i nie ma jednego „najlepszego” kulturowo sposobu komunikowania się;

Potrafi dostosować swój sposób komunikacji do kontekstu/odbiorcy

Potrafi uargumentować na czym polega dany styl komunikowania się lub wybrany wymiar kulturowy (związany z komunikacją)

Dyskutując nt. danego stylu komunikacji/ wymiaru kulturowego zjawiska specyficznego kulturowo i wynikających z niego różnic kulturowych, zachowuje obiektywizm nie faworyzując ani nie deprecjonując żadnej z kultur (cechuje się wrażliwością kulturową).

Aktywny udział w dyskusji podczas zajęć.

Dwie indywidualne prace pisemne „Analiza incydentu krytycznego”. Szczegółowe wytyczne zostaną omówione na pierwszych zajęciach.

Grupowa praca nad rozwiązaniem studium przypadku z zakresu komunikacji