MET-DJF- Ewolucja metod nauczania

fakultatywne
uprawnienia pedagogiczne

uczestnictwo w profilu metodycznym

w sali

Nadrzędnym celem zajęć jest zapoznanie studentów z dawnymi i obecnie spopularyzowanymi metodami nauczania języków obcych, a zwłaszcza nauczania języka francuskiego jako obcego. Analizy metod dokonuje się w odniesieniu do wybranych teorii z różnych dyscyplin naukowych: językoznawstwa stosowanego, socjolingwistyki, pragmatyki, psychologii kognitywnej, pedagogiki niedyrektywnej itd.

Program zajęć obejmuje przegląd dawnych metod nauczania języków obcych (głównie nauczania języka francuskiego jako obcego), a także analizę założeń podejścia komunikacyjnego oraz podejścia zadaniowego według "Europejskiego systemu opisu kształcenia językowego". Uwaga jest również poświęcona współczesnej interpretacji zagadnienia kompetencji ucznia/użytkownika języka. Omówienie ewolucji metod nauczania jest podbudowane odwołaniem do teorii, które w danym okresie stanowiły inspirację dla określonych praktyk glottodydaktycznych; mowa tu m.in. o: behawioryzmie, strukturalizmie, analizie kontrastywnej, pragmatyce, teoriach socjolingwistycznych, językoznawczych teoriach akwizycji, kognitywnych teoriach uczenia się czy zasadach pedagogiki niedyrektywnej.Szczegółowa tematyka zajęć:

1. Interdyscyplinarny charakter dydaktyki języków obcych; miejsce innych dyscyplin w planowaniu procesu nauczania języków obcych

2. Początki nauczania języków obcych i metoda gramatyczno-tłumaczeniowa

3. Asocjacjonizm i metoda bezpośrednia

4. Behawioryzm, strukturalizm amerykański, analiza kontrastywna: metoda audiolingwalna

5. Teoria werbo-tonalna i metoda audiowizualna

6. Źródła podejścia komunikacyjnego i jego cechy: definicja kompetencji komunikacyjnej, redefinicja roli nauczyciela i ucznia, zasady dotyczące nauczania/uczenia się, materiały wykorzystywane w nauczaniu, wizja kultury docelowej itd.

7. Kompetencje ogólne i językowe użytkownika języka według "Europejskiego systemu opisu kształcenia językowego"

8. Poziomy biegłości językowej według "Europejskiego systemu opisu kształcenia językowego"

9. Założenia i cechy podejścia zadaniowego

10. Psychologia humanistyczna i metody niekonwencjonalne nauczania języków obcych

Wybrane pozycje książkowe:

Bérard E. (1991), L'approche communicative. Théories et pratiques. Clé International, Paris.

Cadre Européen Commun de Référence pour les Langues : Apprendre, Enseigner, Évaluer (2001)

https://rm.coe.int/16802fc3a8

Volume Complémentaire avec de nouveaux descripteurs (2018)

https://rm.coe.int/cecr-volume-complementaire-avec-de-nouveaux-descripteurs/16807875d5

Cuq J.-P., Gruca I. (2005), Cours de didactique du français langue étrangère et seconde, Presses universitaires de Grenoble, Grenoble.

Cuq J.-P. (2003), Dictionnaire de didactique du français langue étrangère et seconde, Clé International, Paris.

Ellis R. (2000), Second Language Acquisition, Oxford University Press, Oxford - New York.

Gaonac'h D. (1982), Théories d'apprentissage et acquisition d'une langue étrangere, Hatier-Crédif, Coll. LAL, Paris.

Germain C. (1993), Evolution de l'enseignement des langues : 5000 ans d'histoire, Clé International.

Komorowska H. (2005), Metodyka nauczania języków obcych, Fraszka Edukacyjna, Warszawa.

Puren C. (1988), Histoire des méthodologies de l'enseignement des langues, Nathan - Clé International, Paris.

Wilczyńska W. (2005), Introduction à la didactique du français langue étrangère, Wyd. FLAIR, Kraków.

Po pozytywnym zakończeniu tego modułu student powinien posiadać następujące umiejętności:

Wiedza: absolwent zna i rozumie na poziomie szkoły podstawowej i ponadpodstawowej:

D.1.W5; konwencjonalne i niekonwencjonalne metody nauczania, w tym metody aktywizujące i metodę projektów, proces uczenia się przez działanie, odkrywanie lub dociekanie naukowe oraz pracę badawczą ucznia, a także zasady doboru metod nauczania typowych dla danego przedmiotu lub rodzaju zajęć;

D.1.W6: metodykę realizacji poszczególnych treści kształcenia w obrębie przedmiotu (język francuski) lub zajęć – rozwiązania merytoryczne i metodyczne, dobre praktyki, dostosowanie oddziaływań do potrzeb i możliwości uczniów lub grup uczniowskich o różnym potencjale i stylu uczenia się, typowe dla przedmiotu lub rodzaju zajęć błędy uczniowskie, ich rolę i sposoby wykorzystania w procesie dydaktycznym;

D.1.W9; metody kształcenia w odniesieniu do nauczanego przedmiotu lub prowadzonych zajęć, a także znaczenie kształtowania postawy odpowiedzialnego i krytycznego wykorzystywania mediów cyfrowych oraz poszanowania praw własności intelektualnej;

Umiejętności: absolwent potrafi na poziomie szkoły podstawowej i ponadpodstawowej:

D.1.U5: kreować sytuacje dydaktyczne służące aktywności i rozwojowi zainteresowań uczniów oraz popularyzacji wiedzy;

D.1.U7: dobierać metody pracy klasy oraz środki dydaktyczne, w tym z zakresu technologii informacyjno-komunikacyjnej, aktywizujące uczniów i uwzględniające ich zróżnicowane potrzeby edukacyjne;

Kompetencje społeczne: absolwent jest gotów do

na poziomie szkoły podstawowej i ponadpodstawowej:

D.1.K2: popularyzowania wiedzy wśród uczniów i w środowisku szkolnym oraz pozaszkolnym;

D.1.K7: rozwijania u uczniów ciekawości, aktywności i samodzielności poznawczej oraz logicznego i krytycznego myślenia;

Warunki zaliczenia: obecność i czynny udział w zajęciach (dopuszczalne 2 nieobecności nieusprawiedliwione), umiejętność dokonania analizy, syntezy i przedstawienia własnej refleksji na temat wybranych metod nauczania języków obcych, zaliczenie dwóch testów wiadomości. Skala ocen: 3 od 60%, 3+ od 75%, 4 od 80%, 4+ od 85%, 5 od 90%.

Zaliczenie na ocenę

Forma i kryteria zaliczenia przedmiotu mogą ulec zmianie w zależności od aktualnej sytuacji zagrożenia epidemicznego. Równoważne warunki zaliczenia zostaną ustalone zgodnie z wytycznymi obowiązującymi na Uniwersytecie Warszawskim, w porozumieniu z uczestnikami zajęć.

Aktualna informacja o terminie dyżuru prowadzącej będzie umieszczona na stronie Instytutu Romanistyki UW.