Historia języka portugalskiego

fakultatywne

Wymagana znajomość podstawowych pojęć z zakresu gramatyki opisowej języka portugalskiego z dziedzin: fonologia/fonetyka, morfologia, słowotwórstwo oraz składnia.

w sali

Tematyka zajęć obejmuje omówienie wybranych zagadnień z historii języka portugalskiego od momentu pojawienia się pierwszych języków preromańskich aż do współczesności z uwzględnieniem elementów gramatyki historycznej (ze szczególnym naciskiem na fonetykę historyczną); podstawowe przygotowanie do filologicznego komentarza tekstów staroportugalskich.

Tematyka zajęć obejmuje historię języka portugalskiego od momentu pojawienia języków preromańskich:

- wstęp do językoznawstwa diachronicznego;

- języki preromańskie;

- łacina zwyczajna a łacina z Półwyspu Iberyjskiego;

- Wizygoci i Arabowie

- znaczenie substratów i superstratów w powstawaniu nowej rzeczywistości językowej Półwyspu Iberyjskiego

- rekonkwista, początki państwa portugalskiego

- język galicyjsko-portugalski

- etapy rozwoju języka portugalskiego: Português Antigo, Português Médio, Português Clássico

- ekspansja języka portugalskiego w świecie.

Ewolucja fonologiczna, morfologiczna i syntaktyczna języka portugalskiego:

- ewolucja systemu samogłosek od łaciny klasycznej do portugalskiego;

- procesy fonologiczne: perda da quantidade vocálica, metafonia, inflexão vocálica, alternância vocálica, upodobnienie, odpodobnienie, metateza, wokalizacja, palatalizacja, udźwięcznienie, crase, dodanie dźwięku (proteza, epenteza, paragoge), zanik dźwięku (afereza, synkopa, apokopa);

- ewolucja samogłosek akcentowych, przedakcentowych i poakcentowych;

- pojęcie zmiany językowej;

- ewolucja spółgłosek w sylabie początkowej, w pozycji interwokalicznej oraz w sylabie końcowej;

- ewolucja grup spółgłoskowych.

Literatura podstawowa:

1. Cardeira E., O essencial sobre a história do português, Lisboa, 2006;

2. Castro I., Curso de história da língua portuguesa, Lisboa, 1991;

3. Silva Neto S., Textos medievais portugueses e seus problemas, Lisboa, 1956;

4. Teyssier P., História da língua portuguesa, Lisboa, 1982;

5. Williams E.B., Do Latim ao Português, Oxford, 1938.

Literatura uzupełniająca:

1. Castro I., Introdução à história do português, Lisboa, 2006;

2. Silva Dias A.E., Sintaxe histórica portuguesa, Lisboa, 1985.

K_W02: student posiada podstawową terminologię nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa diachronicznego, jego źródła oraz zastosowania

K_W03: student zna metodologię badań diachronicznych

K_W04: student zna miejsce studiów nad portugalskim obszarem językowym w systemie nauk humanistycznych oraz ich przedmiotowe i metodologiczne powiązania z innymi dyscyplinami naukowymi

K_W06: student zna zjawiska z zakresu historii języka portugalskiego

K_W08: student zna wyznaczniki niezbędne w profesjonalnej analizie procesów językowych portugalskiego obszaru językowego

K_U03: student potrafi stosować podstawowe umiejętności badawcze, obejmujące formułowanie i analizę problemów badawczych, dobór metod i narzędzi badawczych, opracowanie i prezentację wyników, w dyscyplinach, w których prowadzony jest kierunek studiów

K_K02: student gotowy jest do podnoszenia poziomu swojej wiedzy i umiejętności językowych w zakresie języka portugalskiego, ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego, samooceny własnych kompetencji i doskonalenia umiejętności

Zaliczenie na podstawie:

- obecności na zajęciach (dopuszczalne dwie nieobecności. W przypadku większej liczby nieobecności student ma obowiązek zdać materiał zajęć, w których nie uczestniczył);

- pisemnego kolokwium;

- ustnej prezentacji wybranego zagadnienia związanego z przedmiotem zajęć;

- oceniania ciągłego w trakcie zajęć.

Egzamin pisemny, warunkiem zaliczenia jest uzyskanie z niego oceny pozytywnej. Ocena z egzaminu jest zarazem oceną końcową z przedmiotu.

Na egzaminie obowiązuje następująca skala ocen:

• 0-69% – ocena ndst

• 70-74% – ocena dst

• 75-79% – ocena dst +

• 80-84% – ocena db

• 85-89% – ocena db +

• 90-100% – ocena bdb

Na zajęciach wymagana jest obecność. Studenci są oceniani w sposób ciągły na podstawie uczestnictwa, aktywności oraz przygotowania do zajęć.

Metody kształtujące dla oceny ciągłej to:

- dyskusja oceniająca sposób przygotowania zadanych zagadnień

- przygotowanie przez studentów opracowań ustnych na zadany temat.

Metody podsumowujące:

- ostateczna, końcowa ocena wykonania zadań polega na przeprowadzeniu egzaminu pisemnego.

Forma i kryteria zaliczenia przedmiotu mogą ulec zmianie w zależności od aktualnej sytuacji epidemicznej. Równoważne warunki zaliczenia zostaną ustalone zgodnie z wytycznymi obowiązującymi na Uniwersytecie Warszawskim, w porozumieniu z uczestnikami zajęć