Techniki komunikacji niewerbalnej
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3322-INTKI-OG |
Kod Erasmus / ISCED: |
09.3
|
Nazwa przedmiotu: | Techniki komunikacji niewerbalnej |
Jednostka: | Katedra Lingwistyki Formalnej |
Grupy: |
Przedmioty ogólnouniwersyteckie humanistyczne Przedmioty ogólnouniwersyteckie Katedry Lingwistyki Formalnej Przedmioty ogólnouniwersyteckie na Uniwersytecie Warszawskim Przedmioty ogólnouniwersyteckie przez Internet (platforma edukacyjna) |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | ogólnouniwersyteckie |
Założenia (opisowo): | Zaliczenie zajęć ułatwia wcześniej przyswojona wiedza z zakresu nauki o języku, wstępu do semiotyki językoznawczej, komunikacji językowej, komunikacji werbalnej i niewerbalnej. |
Tryb prowadzenia: | zdalnie |
Skrócony opis: |
UWAGA! Udział w kursie wymaga znajomości języka angielskiego w stopniu umożliwiającym lekturę artykułów naukowych. Komunikujemy się ze sobą w rozmaity sposób – poza powiedzeniem, że to a to mamy do dyspozycji różne inne techniki komunikacji, takie jak np. pokazywanie czegoś dłońmi czy dawanie do zrozumienia wyrazem twarzy. Celem zajęć jest prezentacja niewerbalnych technik komunikacji interpersonalnej z perspektywy różnych paradygmatów badawczych, takich jak psychologia czy socjologia, i ich porównanie z badaniami stricte językoznawczymi oraz wnioskami z przeprowadzanych w ramach kursu analiz różnych sytuacji komunikacyjnych. Uczestnicy kursu będą mogli także zapoznać się z metodami badań nad komunikacją niewerbalną, w tym zwłaszcza z powszechnie obecnie stosowanymi metodami korpusowymi. |
Pełny opis: |
Komunikujemy się ze sobą w rozmaity sposób – poza powiedzeniem, że to a to mamy do dyspozycji różne inne techniki komunikacji, takie jak np. pokazywanie czegoś dłońmi czy dawanie do zrozumienia wyrazem twarzy.Zgodzić się z kimś na przykład można, mówiąc lub pisząc: „Zgadzam się!”, „Zgoda!”, „Wyrażam zgodę...” czy stosując mniej bezpośrednie formuły, skrócone – takie jak „OK” – lub rozbudowane – takie jak „Tak, oczywiście, jesteśmy w tej sprawie jednomyślni.”, potoczne – takie jak „Pewnie, zróbmy tak!” – lub bardziej oficjalne „Niech tak właśnie będzie!”. Ponadto, aby się z kimś zgodzić, można użyć gestu i w odpowiedni sposób pokiwać głową lub ruszyć ręką. Wiedza na temat dostępnych technik komunikacyjnych tkwi w samym języku naturalnym – w codziennych rozmowach relacjonujemy sobie nawzajem nasze zachowania komunikacyjne, mówiąc, że ktoś coś nam powiedział, pokazał, czy też dał do zrozumienia, robiąc taką a nie inną minę lub wykonując taki a nie inny gest. Celem zajęć jest prezentacja niewerbalnych technik komunikacji interpersonalnej z perspektywy różnych paradygmatów badawczych, takich jak psychologia czy socjologia, i ich porównanie z badaniami stricte językoznawczymi oraz wnioskami z przeprowadzanych w ramach kursu analiz różnych sytuacji komunikacyjnych. Uczestnicy kursu będą mogli także zapoznać się z metodami badań nad komunikacją niewerbalną, w tym zwłaszcza z powszechnie obecnie stosowanymi metodami korpusowymi. UWAGA! Udział w kursie wymaga znajomości języka angielskiego w stopniu umożliwiającym lekturę artykułów naukowych. |
Literatura: |
• Antas Jolanta (2013): Semantyczność ciała. Gesty jako znaki myślenia. Łódź: Primum Verbum. • Antas Jolanta, Kraśnicka-Wilk Izabela (2013): Funkcje emblematów w strukturze dialogu, „LingVaria” nr 2 (16), s. 15-42. • Bloch Jagoda (2013): Intonacja polskich wystąpień publicznych – od konferencji prasowej do mównicy sejmowej, Studia Medioznawcze Media Studies, 61-71. • Bublitz Wolfram, Hübler Axel, (Ed.), (2007): Introducing metapragmatics in use. W: Bublitz, W., Hübler, A., (red.), Metapragmatics in use. John Benjamins, Amsterdam, s. 1-26. • Clark H. H. (2003), Pointing and Placing. W: Kita S. (red.). Pointing. Where language, culture, and cognition meet. Hillsdale NJ: Erlbaum, s. 243-268. • Goffman Erving (2006): Twarz: analiza rytualnych aspektów interakcji społecznej. W: Rytuał interakcyjny, Warszawa, s. 5-41. • Heliasz-Nowosielska Celina, Granice interpretacji lingwistycznej w badaniach nad komunikacją niewerbalną, Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego (w druku). • Hübler Axel (2007): On the metapragmatics of gestures. W: Bublitz, W., Hübler, A., (red.), Metapragmatics in use. John Benjamins, Amsterdam, s. 107-128. • Jarząbek Krystyna (1994). Gestykulacja i mimika. Słownik, Katowice: Śląsk. • Kendon Adam (2000). Language and gesture: Unity or duality?. W: McNeill D. (red.), Language and gesture, Cambridge, UK: Cambridge University Press, s. 47–63. • Krejdlin Grigorij (2004): Russian gestures and Russian phraseology I. Types of lexical information and the structure of lexical entries in a dictionary of Russian gestures. W: Müller C., Posner R. (red.), The semantics and pragmatics of everyday gestures, Berlin: Weidler Verlag. • Lin Yen-Liang (2017): Co-occurrence of speech and gestures: A multimodal corpus linguistic approach to intercultural interaction. Journal of Pragmatics 117, s. 155-167 • Lynn, Ulrike (2011): Keep in Touch – A Dictionary of Contemporary Physical Contact Gestures in the Mid-Atlantic region of the United States, Opus, Digital Repository of Technische Universität Berlin, http://opus4.kobv.de/opus4-tuberlin/frontdoor/index/index/docId/3484. • McNeill David (2003): Pointing and morality in Chicago. W: Kita S. (red.): Pointing: Where Language, Culture, and Cognition Meet, Mahwah, NJ: Erlbaum, s. 293-306. • Mehrabian Albert, Wiener Morton (1967): Decoding of Inconsistent Communications, Journal of Personality and Social Psychology 6 (1), s. 109–114. • Mehrabian Albert, Ferris Susan R. (1967): Inference of Attitudes from Nonverbal Communication in Two Channels, Journal of Consulting Psychology 31 (3), s. 248–252. • Nowak Tomasz (2011): Czytać w czyichś oczach, czyli od inferencji do empatii, „Prace Filologiczne”, tom LXII, Warszawa. • Tomasello Michael (2006). Why don't apes point? W: Enfield N. J., Levinson S. C. (red.), Roots of human sociality: Culture, cognition and interaction, s. 506–524. • Załazińska Aneta (2013): Niewerbalne znaki sporu – gesty i inne zachowania towarzyszące mowie jako semiotyczne elementy konstytuujące i wyrażające spór, „Forum Artis Rhetoricae, nr 1 (32), s.34-53. |
Efekty uczenia się: |
Poszerzenie wiedzy na temat technik komunikacji interpersonalnej, metod ich opisu oraz teoretycznych podstaw i praktycznych sposobów ich rozróżniania. Rozwój umiejętności komunikacyjnych. Zwiększenie świadomości mechanizmów komunikowania i kompetencji związanych z kształtowaniem aktów komunikacji. |
Metody i kryteria oceniania: |
Na ocenę końcową składa się średnia z oceny za bieżącą pracę nad punktowanymi zadaniami kursowymi i z oceny za wykonanie pracy na zaliczenie w sali. Praca w sali obejmuje odpowiedź na kilka pytań otwartych, dotyczących zagadnień z całego kursu, a warunkiem dopuszczającym do jej wykonania jest zaliczenie wszystkich zadań z kursu on-line. Zaliczenie końcowe w sali odbywa się w pierwszym tygodniu sesji w budynku Wydziału Neofilologii przy Dobrej 55. Pełny regulamin kursu jest dostępny dla zarejestrowanych uczestników po zalogowaniu się na platformie COME i wejściu na stronę kursu. |
Praktyki zawodowe: |
Nie |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.