Na scenie i na widowni. Teatr i dramat 2 poł. XIX i początku XX wieku

ogólnouniwersyteckie

Zajęcia poświęcone zagadnieniu obecności teatru w kulturze w poł. XIX wieku. Poprzez lekturę wybranych tekstów dramatycznych będziemy zgłębiać wiedzę o teatrze jako instytucji kultury (także jako określonej przestrzeni architektonicznej i środowisku zawodowym), nierozerwalnie związanej z kulturą artystyczną, masową i życiem społecznym.

Konwersatorium przeznaczone są dla wszystkich studentów, którzy poprzez interdyscyplinarną lekturę wybranych dramatów chcą poszerzyć swoją wiedzę na temat kultury w 2 połowie XIX i początku XX. Dokładna analiza oraz interpretacja polskich i europejskich tekstów dramatycznych ze wskazanego okresu, prowadzona w kontekście wiedzy o historii teatru, historii i historii sztuki, historii idei i historii filozofii oraz estetyki posłuży rozpoznaniu najważniejszych zjawisk i przemian, które dokonały się w dramacie i teatrze oraz – szerzej – kulturze artystycznej na przełomie XIX i XX wieku.

Zajęcia poświęcone zagadnieniu obecności teatru w kulturze w poł. XIX wieku. Poprzez lekturę wybranych tekstów dramatycznych będziemy zgłębiać wiedzę o teatrze jako instytucji kultury (także jako określonej przestrzeni architektonicznej i środowisku zawodowym), nierozerwalnie związanej z kulturą artystyczną, masową i życiem społecznym.

Konwersatorium przeznaczone są dla wszystkich studentów, którzy poprzez interdyscyplinarną lekturę wybranych dramatów chcą poszerzyć swoją wiedzę na temat kultury w 2 połowie XIX i początku XX. Dokładna analiza oraz interpretacja polskich i europejskich tekstów dramatycznych ze wskazanego okresu, prowadzona w kontekście wiedzy o historii teatru, historii i historii sztuki, historii idei i historii filozofii oraz estetyki posłuży rozpoznaniu najważniejszych zjawisk i przemian, które dokonały się w dramacie i teatrze oraz – szerzej – kulturze artystycznej na przełomie XIX i XX wieku.

Podstawowym celem zajęć jest także wskazanie, że tekst dramatyczny, ujmowany jako tekst kultury, który powstawał w określonym czasie, a więc i w warunkach historycznych, społecznych i intelektualnych, odzwierciedla nie tylko charakterystyczne dyrektywy estetyczne (w tym także teatralne), a także może być źródłem wiedzy o teatrze.

Jako początek dla naszych rozpoznań wskazujemy czas po upadku powstania styczniowego, a więc okres, w którym dokonały się poważne zamiany w świadomości społecznej nie tylko za sprawą represji po upadku powstania styczniowego, ale także poporzez kształtowanie się nowej rzeczywistości przemysłowej, wyodrębnianie nowych grup (klas) społecznych, proces masowienia kultury. Punktem dojścia w naszej lekturze jest rok 1914, a więc wybuch I wojny światowej, której owocem było m.in. przywrócenie Polsce niepodległości.

W zakresie proponowanych lektur znalazły się utwory dramatyczne kwalifikowane jako tzw. literatura „wysoka” i popularna, obecne w świadomości czytelniczej i usytuowane poza nią. Proponowana kolejność lektury poszczególnych dramatów odzwieciedla porządek chronologiczno-problemowy. Rozległość kontekstu, w którym sytuowana będzie interdyscyplinarna lektura dramatów, uwarunkowana jest – ze względu na ogólnouniwersytecki charakter zajęć - zaintersowaniami studentów. Sylabus obejmuje tylko propozycję zakresu tematyki poszczególnych bloków zajęć oraz podstawową lekturę literacką. Wybór literatury uzupełniającej, określającej kontekst historyczny, filozoficzny, estetyczny i społeczny, uzależniam od zainteresowań i potrzeb uczestników konwersatorium, dlatego będę ją proponować podczas zajęć.

zob. w cyklu

zob. w cyklu

1. Podstawą zaliczenia konwersatorium jest:

– obecność na zajęciach (student ma prawo do dwóch nieobecności w semestrze);

– przygotowanie do zajęć;

– aktywność (uczestnictwo w dyskusji);

– przygotowanie wypowiedzi ustnej w oparciu o samodzielną analizę i interpretację wybranego przez siebie dramatu (spoza omawianych podczas zajęć). Analiza i interpretacja powinna uwzględniać lekturę dokładną lekturę dramatu. Należy zastanowić się nad następującymi kwestiami: a) czy w treść dramatu został wpisany projekt inscenizacji, jeśli tak, to na czym miałby polegać; b) jak zostały zbudowane postaci i relacje między nimi; c) jaką rolę odgrywa omawiany tekst w historii dramatu i teatru. Wypowiedź nie może być dłuższa niż 10-12 minut.

Zakres wypowiedzi należy uzgodnić z prowadzącą zajęcia.

2. Podstawy oceny wypowiedzi ustnych:

- umiejętność zrozumiałego formułowania opinii i argumentowania poglądów,

- umiejętność uważnego słuchania i rozpoznawania opinii i tez formułowanych przez innych uczestników dyskusji,

- umiejętność świadomego uczestniczenia w dyskusji i korygowania własnych sądów i opinni poprzez przyjęcie argumentów przedstawionych przez innych uczestników rozmowy.

3. Kryteria oceny wypowiedzi zaliczeniowej studenta:

– związek wypowiedzi z tematem,

– samodzielność, wnikliwość i kulturowy charakter interpretacji,

– kompozycja wypowiedzi (celowość, logika, przejrzystość).

4. Ocena końcowa uwzględnia:

– przygotowanie do zajęć (20% oceny końcowej),

– aktywny udział w zajęciach (30% oceny końcowej),

– samodzielna wypowiedź przygotowana przez studenta (50% oceny końcowej).

Uwaga: obowiązuje kontrola obecności.