Descriptive Grammar of the Hungarian Language I

Na wykładzie przedstawiane są zagadnienia dotyczące węgierskiej morfologii.

Celem wykładu jest przekazanie wiedzy dotyczącej węgierskiej morfologii.

Celem jest również rozwinięcie umiejętności czytania i rozumienia tekstów z zakresu językoznawstwa w języku węgierskim.

Na wykładzie studenci poznają:

- cały system morfologiczny języka węgierskiego, w tym wszystkie części mowy, system sufiksów i poimków, paradygmaty czasowników.

Literatura obowiązkowa:

- Keszler Borbála, red. 2000, Magyar Grammatika, Budapest: Nemzeti Tankönyvkiadó. "Alaktan", "Szófajtan", 35-304.

Literatura uzupełniająca:

- A mai magyar nyelv rendszere I, 1960-1962, Tompa J. szerk., Budapest: Akadémiai Kiadó. (wskazane fragmenty)

- Bencédy J., Fábián P., Rácz E., Velcsov M., 1988, A mai magyar nyelv, Budapest. (wskazane fragmenty)

- É. Kiss K., Kiefer F., Siptár P., 1998, Új magyar nyelvtan, Budapest: Osiris. Rozdz. "Alaktan" - 2. A ragozás, 187-221.

Artykuły:

- Antal L., 1989, "Képző, rag, jel", /w:/ A mai magyar nyelv I. Cikk és tanulmánygyűjtemény, Keszler B. red., Budapest, 80-103.

- Kiefer F., 1987, "A magyar főnév esetei", Magyar nyelv 83, 481-486.

- Laczkó K., 2001, „Az alany és az állítmány viszonya: hozzárendelés vagy alárendelés?”, Magyar Nyelvőr 125/4, 407-418.

- Mátai M., 2002, „A névutók és a névutómelléknevek története”, Magyar Nyelvőr 126/1, 72-87.

- Pátrovics P, 2002, „Néhány gondolat a magyar igekötők eredetéről, valamint aspektus- és akcimóminőség-jelölő funkciójuk (ki)alakulásáról”, Magyar Nyelvőr 126/4, 481-489.

Po ukończeniu przedmiotu student:

wiedza

- zna cały system morfologiczny języka węgierskiego,

- zna elementarną terminologię używaną w opisie języka, rozumie jej źródła oraz zastosowania

- ma elementarną wiedzę o zjawiskach zachodzących w obszarze języka

umiejętności

- rozróżnia wszelkie paradygmaty czasowników, rozpoznaje wyjątki,

- umie poprawnie koniugować i deklinować,

- umie posługiwać się czasownikami posiłkowymi, spójnikami, partykułami, wykrzyknikami, wyrazami modyfikującymi,

- umie dokonać analizy morfologicznej wyrazów;

- potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi, paradygmatami badawczymi i pojęciami właściwymi dla językoznawstwa w typowych sytuacjach profesjonalnych

kompetencje społeczne

- ma nawyk śledzenia współczesnych procesów i zjawisk zachodzących w języku węgierskim

Po ukończeniu przedmiotu student:

zna i rozumie elementarne zjawiska zachodzące w obszarach języka oraz elementarną terminologię używaną w opisie języka oraz rozumie jej źródła oraz zastosowania (K_W01)

ma podstawową wiedzę z zakresu językoznawstwa ogólnego oraz gramatyki, stylistyki, historii języka kierunkowego/węgierskiego (K_W02)

ma elementarną wiedzę o metodologii badań nad językiem i kierunkach badań w językoznawstwie (K_W03)

potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi, paradygmatami badawczymi i pojęciami właściwymi dla językoznawstwa (K_U01)

potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje kompetencje badawcze kierując się wskazówkami opiekuna naukowego (K_U13)

jest gotów do samodzielnego podnoszenia poziomu swojej wiedzy i umiejętności językowych w zakresie języka węgierskiego rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego, dokonuje samooceny własnych kompetencji i doskonali umiejętności, wyznacza kierunki własnego rozwoju i kształcenia, śledzi procesy zachodzące w języku (K_K01)

Kontrola obecności na wykładzie.

Warunkiem przystąpienia do egzaminu pod koniec roku akademickiego jest otrzymanie zaliczenia (ZAL.) po I i II semestrze, oraz zaliczenie na ocenę ćwiczeń z tego przedmiotu po obu semestrach.

Egzamin końcowy pisemny ma postać testu złożonego, który obejmuje wszystkie zagadnienia obu semestrów.

brak